Dansnomade

2024

Eén jaar lang om een dansnomade te zijn

Ik neem de dans wandelend mee. Maar vooral ga ik wandelen en buiten in de natuur zijn. Een wens die al lang leeft.




Als student wilde ik gaan reizen maar het liep anders. Ik ben meteen met dansles geven begonnen nadat ik klaar was met de theaterschool. Daarna kwam de fase kinderen krijgen en grootbrengen. En toen ze allebei de deur uit waren kreeg ik borstkanker.


Tien jaar geleden was ik kaal van de chemo en stond mijn hele wereld op zijn kop. Vanwege de inspanning verdween dansles geven naar de achtergrond en moest ik mij heroriënteren op wat ik nog wel kon. Ik begon met de kleine wereld om mij heen. Wandelen in het groen, buiten zijn deed
goed. Iets voor de buurt en iets doen met de buurt deed ook goed. Dichtbij was van belang en ik concentreerde mij op alles wat duurzaam leven van ons vraagt.


Ondertussen herstelde ik langzaam en nooit meer helemaal maar dat te accepteren deed de rest. Ik kon mij gaan inzetten voor de Tiny House community en duurzamer leven door daarover te informeren en inspireren.


Vier jaar lang was ik kwartiermaker op een duurzame broedplaats die per 1 maart de deuren gesloten heeft. Een moment om mijn plan weer tot leven te wekken en mij opnieuw te kunnen oriënteren hoe verder met de volgende stappen in mijn leven.


Ik ga met rugzak en tent wandelend op pad, vertrek uit mijn eigen voordeur en loop richting het zuiden. Ik stel expres geen einddoel omdat ik het pad wil laten ontvouwen terwijl ik loop, ik zie letterlijk wat er op mijn pad gaat komen.

Bewegen en dansen is altijd mijn motor geweest.

Hardlopen, wandelen en kamperen, buiten zijn, bloemen fotograferen, bergen zien en een geluksgevoel over je heen krijgen.

De bergen doen iets met mij, ik kan het niet omschrijven maar wie weet vind ik daar onderweg woorden voor.


Als ik ergens dans waar de muziek mij meeneemt kan ik mijzelf helemaal verliezen, vrij voelen en expressie geven aan de muziek. Ik word er blij van en helemaal als er een gouden moment ontstaat op de dansvloer als mijn bewegingen samenvallen met die van iemand anders. Zo was dat op de dansopleiding, maar ook in mijn danslessen met kinderen en tijdens
uitvoeringen.


Het dansplezier vond ik terug als vrijwilliger bij het Danspaleis. Twee uur dansen met ouderen, contact met ze maken en plezier hebben. Het Danspaleis tankstation van levensvreugde een fantastisch initiatief wat ik een warm hart toedraag.


Ik heb besloten dat ik dit als goed doel aan mijn wandelreis wil koppelen omdat ik zie en hoor hoe goed het ouderen doet en met hoeveel plezier we samen op de dansvloer staan. En iedereen kan het op zijn/haar eigen manier doen, ook vanaf de kant, in een rolstoel op 1 of 2 benen.

Als dansdocent ben ik er ook heilig van overtuigd dat dansen je gezond houdt, leven geeft en balans op je oude dag.


Wil je financieel of als vrijwillger bijdragen aan de stichting doneer (graag o.v.v. Dansnomade) of geef je op als vrijwilliger beide via deze link of via het logo hieronder.


Wil je weten hoe mijn pad zich ontvouwt, lees mijn blog